Een Britse nieuwszender stuurde de voormalige Engelse wielrenner Chris Boardman in 2015 naar Utrecht om daar een item op te nemen.
Want de Tour de France startte die zomer in Nederland, en Boardman vertelde de Engelse kijkers – staand op een drukke fietsroute bij het Centraal Station – dat de wereldberoemde Nederlandse fietspaden eigenlijk pas vrij recent zijn aangelegd.
In de jaren 50 deed Nederland namelijk niks voor fietsers, en werd hetzelfde gedaan als in alle andere Europese landen: meer wegen aanleggen voor het groeiende aantal auto’s.
Maar daardoor steeg het aantal verkeersdoden zo hard, dat er uiteindelijk in de jaren 70 protesten uitbraken. Elk jaar stierven 3.000 mensen in het verkeer, waaronder 400 kinderen.
Als experiment werd toen het eerste fietspad aangelegd. Fietsers konden daar afgezonderd van auto’s rijden, en uit metingen bleek dat het fietsverkeer daardoor scherp toenam: 75% meer fietsers.
De regering besloot daarom halverwege de seventies in het hele land fietspaden te gaan aanleggen, en de rest is geschiedenis.
Op YouTube vind je nu bijvoorbeeld een aantal channels van Amerikaanse en Canadese fietsvloggers en planologen die naar Nederland zijn geëmigreerd, zoals Not Just Bikes. In hun filmpjes vergelijken ze het levensgevaarlijke verkeer in hun thuisland met het walhalla aan fietsinfrastructuur waar we in Nederland elke dag mee verwend worden. Een soort fietspurno.
Als je Nederland af en toe een kudtland vindt – vanwege de coronamaatregelen bijvoorbeeld – ga je het door zulke filmpjes waarschijnlijk toch weer wat meer waarderen. Bijvoorbeeld als je naar het aantal verkeersdoden kijkt: begin jaren 70 stierven elk jaar 400 kinderen in het verkeer, in 2010 nog maar 14. En dat terwijl de meeste Nederlandse kinderen elke dag fietsend of lopend naar school gaan.
De fietsfilmpjes op YouTube zijn een van de best mogelijke vormen van Nederland-promo als we mensen van buiten willen interesseren om hier naartoe te komen.
Elke video waarop je duizenden fietsers op weg ziet gaan naar hun werk of afspraak is een dramatische demonstratie van urban planning waarbij niet de auto voorrang krijgt zoals in de meeste landen, maar de fiets. Ze vegen onder andere het meest aangevoerde bezwaar van economen en ondernemers van tafel: stadscentra autoluw maken is bad for business. Het tegendeel is waar: uit de cijfers blijkt dat winkels en horeca juist meer omzet maken als er in stadscentra meer ruimte wordt gemaakt voor voetgangers en fietsers.
Ook in jouw business is dramatische demonstratie een manier om klanten te overtuigen die goed werkt. Door te laten zien dat iets werkt, beantwoord je de belangrijkste vragen die klanten in hun hoofd hebben. Vragen over jou.
Zonder dramatische demonstratie moet je lullen tot je een ons weegt om mensen te overtuigen met rationele argumenten. Maar als ze het voor zich zien dan vallen bezwaren ineens allemaal weg.
Dramatische demonstratie hoeft niet altijd visueel te zijn. Het kan ook in copywriting. Er zijn 4 verschillende formules om klanten te overtuigen met een dramatische demonstratie, en die leg ik deze maand alle 4 uit in een nieuwe masterclass voor de Members van Het Lab.
Met die formules heb je de middelen in handen om in één klap de lastigste psychologische blokkades te verwijderen in het hoofd van je klanten: twijfel, conservatisme, status quo bias, verliesaversie en inertie.
Maandag om 17 uur sturen we deze nieuwe masterclass naar de drukker en dat is ook de deadline waarna deze formules niet meer beschikbaar zijn voor nieuwe members die hun membership daarna pas starten. Start je membership dus op tijd door naar deze pagina te fietsen: www.schrijvenvoorinternet.nl/membership-het-lab
Wie weet tot binnenkort.
Aartjan van Erkel