Afgelopen weekend had ik mazzel. Want zaterdag had ik al een kaartje voor de Chicago Bulls bemachtigd. En toen bleken zondag ook de Blackhawks thuis te spelen.

De Chicago Blackhawks zijn het ijshockey-team.

Daar wilde ik heel graag heen, dus zat ik zondag voor de tweede avond op rij in het United Center in Chicago.

In hetzelfde stadion wordt hier dus zowel NBA basketball als NHL ijshockey gespeeld.

Ze blijken gewoon een hardhouten basketball-vloer over de ijsvloer heen te leggen. Hoe ze dat doen en waarom de basketballers geen koude voeten krijgen in hun pattas maat 49, zie je in dit filmpje).

Het was een mooie kans om die twee sporten te vergelijken.

Ik had eigenlijk verwacht dat ik basketball leuker zou vinden.

Maar tot mijn verrassing vond ik ijshockey de leukste sport om naar te kijken. Echt hands down.

Dat kwam doordat er veel meer flow is. Het basketball lag vaak stil doordat de scheidsrechters ingrijpen, maar het ijshockey vloeide lekker door.

Er schaatsten maar liefst 4 mannetjes in zwartwit gestreepte pakkies rond, maar ondanks die zware bezetting werd er zelden op het fluitje geblazen.

De speeltijd was ook veel langer: 3 x 20 minuten in plaats van 4 x 12 zoals bij basketball.

Ik had een topavond.

Omdat ik dit jaar 5 keer voor masterminds en seminars in Amerika ben geweest, heb ik aardig wat sport kunnen zien. Want ik ben ook 2 keer naar het honkbal geweest.

En zelfs naar het voetbal. Bastian Schweinsteiger speelt tegenwoordig bij de Chicago Fire, plus 2 Nederlanse ex-spelers van FC Groningen. Ze speelden best aardig.

Ik let altijd op het gedrag van fans, want dat vind ik interessant.

Ik merkte dat van alle Amerikaanse sporten de fans bij het ijshockey het fanatiekste waren.

Net zo hardcore als bij Europese voetbalwedstrijden. Het was de enige sport waar ze zaten te schreeuwen, fluiten, zingen en trommelen. Ik voelde me thuis.

Bij het basketball en honkbal kwam er nauwelijks reactie van het publiek. Slaape haap, zouden ze in Utrecht zeggen.

Wat ik cool vond gisteravond, was dat iedereen in het stadion een shirt van de Blackhawks aanhad.

Zeker 90% van het publiek liep in de clubkleuren: rood, wit en zwart.

Er hing een megasfeer in het stadion. Want iedereen voelde zich lid van de tribe.

Wat nog versterkt werd door de bad-ass indianen-beeldtaal van de Blackhawks: in het logo zitten een beschilderd indianengezicht plus 2 tomahawks.

Sport is gewoon business natuurlijk hier, en wat is er mooier in business dan klanten die zich onderdeel voelen van een tribe?

Dat is een van de beste dingen die je met marketing kunt bereiken. Ook in jouw bedrijf.

Maar ik ben geen sportclub, hoor ik je denken.

Nou, een tribe vormen kan ook in een supersaaie en nerdy business. Kijk maar naar Apple.

Hee, als je computers sexy kunt maken, dan kun je ook als accountant of SCRUM-trainer een rockstar worden. Of wat jij ook maar verkoopt.

Het maakt niet uit wat je doet, mensen vinden het altijd leuk als ze het gevoel krijgen onderdeel te zijn van iets cools.

Hoe je dat voor elkaar krijgt, dat leer ik vanaf februari aan een klein groepje ondernemers.

Ik ga persoonlijk met hun een eigen tribe opbouwen in hun business.

Omdat ik ze persoonlijk ga coachen, laat ik alleen het type ondernemer waar ik het liefste mee werk toe in die groep.

En dat zijn sleeping giants. Als je wilt weten of jij ook een sleeping giant bent, kijk dan op deze pagina: www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces

Have a good one, dit was de laatste mail vanuit Chicago want vanavond vlieg ik weer terug naar Schiphol.

Spreek je morgen,

Aartjan

Snel berichtje vanaf Schiphol, ik zit bij de gate voor mijn vlucht naar Minneapolis. Als je dit leest hang ik al in de lucht.

Ik ga weer een paar dagen over marketing lullen met mijn Amerikaanse mastermind-buddies.

Superveel zin in.

Ik moest denken aan een van de goorste marketing-uitspraken die ik ooit gehoord heb.

Die werd gedaan door de eigenaresse van een winkel.

Ze verkoopt bedden en matrassen en ze zei tegen me: als je 10 jaar op een matras hebt geslapen, is het 2 keer zo zwaar geworden als toen je het kocht.

Dat komt door alle huidschilfers en poep van huisstofmijten die in je matras zijn gaan zitten.

Toen ze het zei moest ik een beetje overgeven in mijn mond.

Ik heb nooit gecheckt of het echt waar is, maar sindsdien koop ik elke 10 jaar een nieuwe.

Die uitspraak ben ik nooit vergeten.

Altijd als ik aan een nieuw bed of een nieuwe matras denk, moet ik aan haar denken.

Zij heeft zich voor mij onvergetelijk gemaakt. Met 1 zinnetje.

Bedenk ook eens hoe jij dat kunt doen.

Wat zou jij tegen klanten kunnen zeggen waardoor ze je nooit meer vergeten?

Het hoeft niet iets te zijn waardoor ze gaan kokken. Maar dat kan wel helpen natuurlijk.

Dat wastie vandaag, iedereen bij de gate begint op te staan om te boarden. Gotta run.

Spreek je morgen, dan vanuit Wisconsin.

Aartjan

PS

In februari ga ik weer een klein groepje ondernemers ontvangen om hun marketing onvergetelijk te maken. Zij doen mijn 6 maandenprogramma Marketing Masterpieces. Ik laat maar 1 type ondernemer toe in de groep: sleeping giants. Hier vertel ik meer over sleeping giants: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces/

Een paar weken geleden zat ik in Chicago aan tafel met mijn Amerikaanse mastermind-buddy’s.

We hadden gereserveerd in Gibson’s Steakhouse.

Een begrip in de stad.

Chicago is een beetje het Rotterdam van Amerika.

Rotterdam, de stad waar overhemden in de winkel hangen met de mouwen al opgerold, weet je wel?

Zo zijn ze daar ook. In Gibson’s Steakhouse serveren ze daarom geen liflafjes.

Ze zijn vooral goed in steak, krab en kreeft.

Maar ik was er niet op voorbereid hóe ze die serveren. Godallemachtig.

Onze ober Alberto kwam even langs onze tafel om hun beste cuts te showen.

Alberto is een grote rouwrandnagelkerel, en hij had een enorm bord in zijn handen.

Daarop lagen een paar kreeftstaarten, een T-bone steak van 560 gram, een Sirlion van 700 gram en een Porterhouse van – ik verzin dit niet – 48 ounce (1,3 kilo).

Hij legde het verschil uit tussen de verschillende monsterlijke hompen vlees.

Je kon merken dat Alberto eer legde in het obervak. Hij werkt al 20 jaar bij Gibson’s en is een dijk van een vakman.

Alberto vertelde dat ze het beste rundvlees van de stad hebben. Dat ze het enige restaurant van Amerika zijn met hun eigen lijn van corn fed prime Angus beef, afkomstig van boeren uit de omgeving.

Toen zei hij iets waardoor ik me bijna verslikte in mijn gin-tonic.

“This is American sushi”.

Best wel een goeie grap. Aan zijn lippen kon je zien dat hem aan iedere tafel maakte.

Ik hou van rood vlees, maar ik ben geen Bengaalse tijger. Daarom bestelde ik een steak sandwich waarvan ik hoopte dat ik hem daadwerkelijk op zou krijgen.

Een van mijn tafelgenoten bestelde wel zo’n Flintstones-steak, van 700 gram. Anderhalf uur later legde hij zijn bestek neer. The best steak I ever had, boerde hij.

Rond die tijd verschenen bij de tafel naast ons de desserts.

Iemand had de euvele moed gehad om de carrot cake te bestellen. Die kostte maar liefst 18 dollar, en daardoor had hij beter moeten weten.

Hij kreeg een taartpunt van – ongelogen waar – 30 centimeter hoog. Nog nooit zoiets gezien. De hele tafel had ervan kunnen eten. Een cardiac carrotcake.

Mijn avondje Gibson’s zal ik dus niet snel vergeten. Door de vaklui in de bediening. De superstrakke gin-tonic. Hun topkwaliteit vlees in dierentuinporties. De obesitas-desserts.

Hoe vaak levert een dinertje jou een verhaal op? Dat je nog weken aan mensen blijft vertellen?

Gibson’s heeft dat voor elkaar. Met een product dat je in Amerika op iedere hoek van de straat kunt krijgen.

Veel van die steakrestaurants denken om die reden waarschijnlijk dat ze zich niet kunnen onderscheiden. Teveel concurrentie.

Als je zo denkt, kun je in de verleiding komen om je prijzen te verlagen. Helemaal als je restaurant even wat minder vol zit.

Gibson’s laat zien dat zoiets helemaal niet nodig is. En dat je steaks van meer dan honderd dollar kunt verkopen. Dat je onderscheidend kunt zijn in een superconcurrerende markt.

Dat maakt hun restaurant onvergetelijk.

Bedenk ook eens een manier om jouw business onvergetelijk te maken voor je klanten.

Dat maakt je marketing veel makkelijker. Vooral als je een hoop concurrenten hebt. Je valt opeens enorm op.

Volgende maand komen 9 high-level klanten van mij naar Driebergen. Klanten die nog maar weinig aan marketing doen.

We gaan daar 2 dagen lang hun bedrijf onvergetelijk maken.

Zij doen mee met mijn programma Marketing Masterpieces. Ik ben heel selectief in wie ik toelaat tot die groep. Want er is maar één type ondernemers dat ik in die groep wil hebben. Die noem ik ‘sleeping giants’.

Als jij wilt weten of je een sleeping giant bent en of je in die groep zou passen, kijk dan even op de pagina van Marketing Masterpieces: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces/

Spreek je,

Aartjan

Ondernemerslessen is een nieuwe serie interviews voor ondernemers op 7 Ditches TV. Host Ronnie Overgoor nodigde me uit en stelde me een aantal vragen over online marketing en sales.

Bekijk het interview, waarin ik oa Comfyballs, de bullshit-radar en nog veel meer andere voorbeelden geef:

In dit superleuke vraaggesprek van 20 minuten deelde ik deze 5 ondernemerslessen:

• Lees verder
• 266x gelezen
• 2 reacties