Gisteravond was ik met een vage kennis uit eten in een restaurant dat een stuk sjieker was dan ik had verwacht.
Zo’n tent waar je servet zo stijf is dat je het kunt oprollen als een poster.
Binnen werden er gedempte gesprekken gevoerd en in de haard brandde een vuur achter een glazen plaat.
Het eerste wat op tafel verscheen was een amuse.
De serveerster? Zeg je dat zo? Nou ja dus de ober, maar dan een vrouw, maar ober dat zegt ook niemand meer die jonger is dan 90, god waarom hebben we daar toch geen normaal woord voor in het Nederlands?
Enniewees het restaurantmeisje zette het bordje voor onze neus en begon uit te leggen wat erop lag.
Ze duwde haar elleboog in haar zij en hield haar vuistje bezwerend voor zich in de lucht. Alsof ze een heks was die ons probeerde te vervloeken.
Mevrouw meneer ik heb voor u filet van eendeborst met een krokantje van hazelnoot. Met haar vuistje maakte ze krampachtige beweginkjes.
Restaurantmeisje vertelde dat er een creme van Chinese kruiden op het plakje vlees lag en een bolletje van iets dat ik meteen vergat, waar ik last van had bij het eten want ik kon door de smaak niet thuisbrengen wat ik nou zat te eten.
Toen ze onze lege bordjes kwam ophalen vroeg ze met een buiginkje:
Heeft het voor u mogen smaken?
Ik vroeg me af wat ze op de hotelschool leren over het aanspreken van klanten. Het is me al vaker opgevallen dat bedienend personeel in restaurants met gesteven servetten vaak raar tegen je praat.
Toen we anderhalf uur later het dessert afsloegen vroeg ze:
Had u nog een kopje thee of koffie gewenst?
Weer zo’n jeukzinnetje.
Niemand gebruikt het woord ‘wensen’ in een normaal gesprek. Zelfs Jort Kelder doet dat alleen maar voor de show.
Als klant voelde het voor mij een beetje ongemakkelijk om in kunstmatige ouderwetse taal aangesproken te worden door iemand die veel jonger is.
Hoe ze praatte, paste niet bij haar. Ik had steeds de neiging om te zeggen: yo op de plaats rust, doe relaxt, ik ben het.
Vaak zijn het juist de jonkies die zo praten. Als je de mazzel hebt om een kelnerpersoon aan je tafel te krijgen met veel ervaring – meestal een oudere man – dan klinkt die anders.
Zo’n oudere bedieningsmedewerker is meer zichzelf. Die geeft je nog steeds een gevoel van chic eten, maar dan door altijd op tijd aan je tafel te verschijnen. Niet door te praten als een vadsige corpsbal.
En die maakt het gezellig door zichzelf te zijn.
Praat in je marketing e-mails ook lekker als jezelf. Helemaal als in jouw branche iedereen een gek brabbeltaaltje gebruikt waarvan het lijkt alsof het zo heurt.
Doorbreek dat. Ontspan. Gebruik je eigen taal. Laat jezelf zien. Heb je een dialect, gebruik het dan. Hou je van slechte humor, maak dan slappe grappen.
Gedraag je niet als een robot. En zeg niet wat iedereen zegt. Kunnen je klanten ook lekker ontspannen.
Spreek je morgen!
Aartjan van Erkel
PS
Ik heb besloten om eenmalig een LIVE workshop te geven over het schrijven van onvergetelijke e-mails. Want de afgelopen maanden heb ik daar een paar keer een ondernemer persoonlijk op gecoacht en ik was verbaasd over hun snelle resultaten. Bijvoorbeeld een ondernemer die eerst een corporate brabbelaar was en de entertainer in zichzelf vond. Hij valt met zijn mails nu enorm op tussen saaie, conservatieve concurrenten. Daarom heb ik een dag ingepland om met ik een klein groepje ondernemers Epic E-mails te schrijven. Dit wordt de leukste workshop die je ooit gevolgd hebt. Details en datum van de Epic E-mail Workshop staan hier: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/epic-e-mail-workshop
