Zaterdag liep ik een pand van de universiteit binnen, en het leek wel of we een theater waren binnengekomen.

Een enorme vide met een opengewerkt trappenhuis, gedecoreerd met glitterende lichtjes.

Overal gietvloeren, blank hout en blitse kleuren.

Er was wel wat veranderd sinds pa zelf studeerde, zag ik.

Ik was met mijn oudste op de open dag van de Universiteit Utrecht en die werd gehouden op het Utrecht Science Park.

Vroeger was dat een verzameling monsterlijke betonnen horrorflats uit de jaren ’70. Nu bleek het hele terrein een architectuur-snoepwinkel te zijn geworden.

Bij iedere studie waar we gingen rondneuzen, was dezelfde opzet gebruikt voor de presentaties van 45 minuten die werden gegeven in een collegezaal.

Eerst vertelde een jonge docent een verhaal over de studie en hij gaf daar allerlei praktische voorbeelden bij.

Bij Farmacie legde bijvoorbeeld iemand uit waarom je van sommige allergiepilletjes slaperig wordt, en van andere juist niet.

En na het verhaal van de docent kwam er een student vertellen hoe haar leven eruit ziet. Eentje was er zelfs zo eerlijk dat ze haar hele tijdsbesteding in een week uurtje voor uurtje op een slide had gezet.

Er stond maar eens per twee dagen een blokje van anderhalf uur ‘studeren’ in. Ik herkende iets.

Ook heel opvallend: nergens stond een blokje: hier zit ik een uur op Instagram en daar lig ik twee uur series te bingen op Netflix.

Haar schema was internet- en smartphone-vrij, alsof ik naar mijn eigen week zat te kijken uit de jaren ’90. Yeah right.

De docenten deden ook iets wat me opviel: stevige uitspraken.

De Farmacie-man begon letterlijk zijn verhaal met de zin: “Bij Farmacie word je opgeleid tot apotheker.”

Het was bijna hoorbaar hoe in de zaal een aantal kids meteen afhaakten. Die arme Insta-addicts moesten nu nog 45 minuten presentatie uitzitten en proberen niet flauw te vallen van verveling.

Die docent deed zijn best om een flink deel van zijn collegezaal weg te jagen. En dat is slim.

Want hij wil straks geen eerstejaars die zich aanmelden met de verkeerde ideeën.

Ook voor jou als ondernemer is het slim om niet alleen redenen te geven waarom klanten zouden moeten investeren in wat jij verkoopt.

Ze moeten ook weten waarom ze het vooral NIET moeten kopen.

Iedere klant die instapt om de verkeerde reden zorgt daarna alleen maar voor problemen.

Alsof hij in de verkeerde bus is gestapt. Zodra die klant dat door krijgt, gaat hij stennis schoppen. Schreeuwen naar de chauffeur, andere passagiers lastig vallen, op de ramen bonken of aan de noodrem trekken.

Iedereen heeft er last van als je zo iemand tussentijds moet laten uitstappen.

Zeg dus in je marketing ook dingen waardoor je wéét dat zulke types daar meteen op afhaken.

Want die wil je niet binnen hebben. Ze kosten jou en je team alleen maar geld.

Succes en tot morgen,

Aartjan van Erkel

PS Vanmiddag is de deadline als je morgenochtend bij de live feedback-sessie wilt zijn voor VIP Members van Het Lab. Daarin beantwoord ik vragen over jouw marketing. Ben je nog geen VIP Member dan is dit de link om je nog snel aan te melden voor het te laat is: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/het-lab-membership/

Precies een jaar geleden was ik met Chiara en de kinderen in Chicago.

Ze kwamen me achterna gevlogen nadat ik 2 dagen met mijn Amerikaanse mastermind-buddies had doorgebracht.

De kinderen waren voor het eerst in Amerika en ze vonden het grappig dat alles zo bekend voorkwam door alle films en tv-series.

Mijn oudste wilde per se naar de IHOP, het international house of pancakes. Had ik nog noooooit van gehoord.

Bij een ijshockeywedstrijd stonden de kinderen ervan te kijken dat iedereen op de tribune voor het eerste fluitsignaal opstond bij het volkslied en meezong, terwijl ze de hand op het hart hielden en hun lichaam naar de grote Amerikaanse vlag toe draaiden die in het stadion hing.

Terwijl we een week lang met een losse onderkaak rondliepen door die gekke Amerikanen – waarom krijg je altijd 2 keer de rekening als je wilt afrekenen in een restaurant? waarom verkopen ze in de supermarkt zoute pindakaas-capsules omhuld met chocola (Reese’s) en zijn die nog verslavend lekker ook? – gebeurde er back home in Nederland iets opmerkelijks.

Niet alleen bevroor er thuis in Zeist een CV-leiding doordat we per ongeluk de thermostaat uit hadden gezet waarna het begon te vriezen dat het kraakte.

Maar ook in mijn business begon er iets te stromen. Want tijdens mijn afwezigheid kwam er een stroom aan bestellingen binnen.

Niet omdat ik hard aan het adverteren was. Er ging geen euro uit naar Facebook-advertenties.

Dat de bestellingen binnenstroomden kwam doordat ik voor vertrek een BETA-lancering had klaargezet.

Niet meer dan een paar e-mails met daarin een linkje naar een verkooppagina. Als een testje om te kijken of er vraag zou zijn naar een nieuwe training die ik had bedacht.

Tijdens die week Chicago checkte ik regelmatig mijn sales en de teller bleef maar oplopen.

Ik verkocht uiteindelijk voor ruim 40.000 euro aan klanten die mijn nieuwe training wilden hebben.

Nu alleen nog die training maken.

Want daar had ik mee gewacht omdat ik zeker wilde weten of ik hem verkocht zou krijgen.

40K op de bank na het sturen van een paar mailtjes: bewijs geleverd.

Wil jij ook BETA-lancering kunnen doen als je een nieuw product of dienst wilt introduceren? In de masterclass van deze maand voor de Members van Het Lab leg ik uit hoe je dit doet.

Ze krijgen van mij de exacte formule voor een BETA-lancering. Dit is de link om Member te worden als je dat nog niet bent: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/het-lab-membership.

In de masterclass leg ik uit wat er in die mailtjes en op die pagina moet staan om een nieuw product te verkopen dat nog niet bestaat.

Laat je kassa maar rinkelen, spreek je morgen.

Hooi

Aartjan van Erkel

PS

Tip: een BETA-lancering is het leukste om te doen in een vakantieweek. Als je aan het skiën bent bijvoorbeeld. Neerploffen bij de skihut voor een bord worst met zuurkool, en op je telefoon zien dat er weer een paar duizend euro is binnengekomen aan bestellingen van jouw zojuist-bedachte-nog-niet-bestaande-product. Een biertje smaakt lekker dan.

Mijn koelkast begrijpt me niet. En dat doet af en toe best wel pijn.

Meestal gaan we goed met elkaar om. Hij doet altijd rustig zijn werk.

Maar soms laait de irritatie even op.

Vooral op momenten dat ik toch al een kort lontje heb.

Bijvoorbeeld als we thuis een feestje organiseren.

Dan moet die koelkast gewoon even een graadje harder werken.

Bakken met salades die snel teruggekoeld worden, witte wijn natuurlijk weer vergeten koud te leggen, koelkast die de hele tijd open en dicht gaat…

Het normale standje 3 waar hij op staat is dan niet koud genoeg.

Hij moet dan een tandje harder.

En dan komt dat moment waar ik altijd van in de war raak.

Als hij op 3 staat, hoe zet ik de koelkast dan even flink harder?

Moet ik hem dan op 5 zetten? Of juist op 1?

Dus staan die cijfers voor graden Celsius, of voor vermogen?

Cabaretier Jasper van Kuijk had datzelfde probleem.

Daarom heeft hij dat in zijn column in de Volkskrant deze week voorgoed de wereld uit geholpen.

Hij heeft de oplossing bedacht.

Bij de knop van de koelkast moeten ze behalve nummertjes nog iets zetten.

En dat is: zo’n volumebalkje net als bij audio-apparaten. Een volumebalkje dat oploopt van 1 naar 5.

Maar ook dan, ook dán zou je nog steeds in de war kunnen raken.

Want een volumebalkje zou ook temperatuur kunnen betekenen.

Daarom heeft Jasper het briljante idee om bij cijfer 1 een klein sneeuwvlokje te zetten. En bij de 5 een groot sneeuwvlokje.

Opeens is de temperatuurknop zó duidelijk dat niemand er nog door in de war raakt.

De koelkast is een no-brainer geworden.

Simpel, toch?

En toch doen de meeste koelkastfabrieken dit niet.

Want het is moeilijk om iets simpel te maken.

De koelkast is in 1925 uitgevonden, het is nu 93 jaar later en we weten nog steeds niet hoe dat kreng harder moet. Kejjenagaan.

Nu even over naar een ander stuk techniek dat je elke dag gebruikt.

Een stuk techniek dat pas 28 jaar geleden is uitgevonden.

En dat dus nog helemáál niet uitontwikkeld is. Mensen snappen er vaak geen kont van.

En dat zijn websites.

We hebben allemaal meegemaakt dat we niet konden vinden wat we zochten op een website.

Dat zijn de momenten waarop ik de lelijkste woorden uit het woordenboek opeens uit mijn eigen mond hoor komen.

Websites zijn vaak géén no-brainer.

Die van jou is waarschijnlijk ook vrij onduidelijk.

Alleen: waarschijnlijk denk je zelf dat hij duidelijk zat is.

Maar dat denken die mensen van die superonbegrijpelijke websites ook.

Niemand zet expres een hele onduidelijke website op internet.

Ik heb jarenlang gebruikerstesten gedaan van websites, toen ik nog copywriter was voor grote internetbedrijven.

Tientallen keren in laboratoria gezeten waarin ik samen met het webteam onze proefpersonen zat te observeren via verborgen camera’s.

Statistiek losgelaten op websitebezoekers.

Daardoor weet ik hoe je een website superduidelijk maakt, en wat de meeste websites fout doen waardoor hun klanten afhaken.

Om jou te behoeden voor irritatie bij je websitebezoekers, geef ik maandag een online training.

Daarin geef ik tientallen voorbeelden van manieren om websites simpeler te maken. Overtuigender.

Je kunt gratis kijken. Dit is de link om je aan te melden.

Tot maandag!

Aartjan