Een boswachter in Duitsland heeft een boek geschreven waardoor je nooit meer normaal door een bos kunt lopen.
Ik ben het nu aan het lezen en mijn hele idee over wat een bos is, gaat compleet overhoop.
Check deze mail uit, want gegarandeerd lees je een paar dingen waarvan je kaak los gaat hangen.
Ik krijg die van mij bijna niet meer op zijn plek, zo laag hangt hij dankzij het boek van Peter Wohlleben: The Hidden Life of Trees.
Hier komen mijn favoriete weetjes en ontdekkingen tot nu toe uit dit boek.
Bomen praten met elkaar. Dat doen ze met geur en via de wortels.
Dieren die afhankelijk zijn van de bomen, weten dat.
Voorbeeld: giraffen eten de bladeren van een acacia-soort in Afrika.
Die acacia’s vinden dat helemaal niks. Dus wat doen ze? Zodra ze aangevreten worden, pompen ze een gifstof naar hun bladeren zodat de langnekken hun bladeren niet lekker meer vinden.
En ze doen nog iets verbluffends. Ze verspreiden een gas om andere acacia’s in de buurt te waarschuwen.
Die andere acacia’s gaan daardoor al preventief hun bladeren giftig maken.
De giraffen weten dit allemaal. Dus wat doen ze?
Zodra de bladeren bitter worden, lopen ze naar andere acacia’s die verderop staan. Daarbij lopen ze bewust tegen de wind in.
Want ze weten dat die andere acacia’s de waarschuwingsgassen nog niet opgevangen kunnen hebben doordat de wind verkeerd staat. Die bladeren smaken dus nog lekker.
Waaaaaat?!
Okee, bomen helpen elkaar dus blijkbaar. Dat is door allerlei wetenschappers vastgesteld. Dit is geen woo-woo treehugger theorietje, this shidt is REAL.
Nog eentje.
Bomen in het bos staan met elkaar in verbinding via een bomen-internet. Wetenschappers noemen het ook wel het Wood Wide Web.
Hoe werkt het? Onder de grond zitten niet alleen boomwortels – die trouwens tot 2 keer zo groot kunnen zijn als de kruin van de boom boven de grond – maar onder de grond zit ook nog een heel ander netwerk.
Dat bestaat uit schimmeldraden. Het is een extreem vertakt netwerk, net als het internet. Als je 1 stap zet in het bos, ben je al over honderden kilometers van die schimmeldraad gestapt.
Die draden zijn onderdeel van het grootste organisme dat ooit is aangetroffen op aarde: een ondergrondse schimmel.
De grootste tot nu toe is gevonden in een bos in Oregon. Hij is 10 vierkante kilometer groot, minstens 2400 jaar oud (misschien zelfs wel 8650 jaar) en weegt een paar miljoen kilo.
Die schimmels zijn praktisch onzichtbaar voor ons. Behalve hun geslachtsorganen, die in de herfst fier omhoog steken uit de grond – paddestoelen.
Bomen in bosgebieden gebruiken die schimmelnetwerken om met elkaar te communiceren.
Voorbeeld.
Een loofboom zoals een beuk verliest in de herfst zijn bladeren. En daarmee de mogelijkheid om via fotosynthese suikers aan te maken.
Maar een beetje suiker heeft hij wel nodig om de winter door te komen. Daarom krijgt hij van andere bomen wat toegestopt.
Namelijk van naaldbomen, die hun naalden in de winter behouden en daardoor de kale bomen kunnen helpen.
Via het Wood Wide Web – de boomwortels gecombineerd met schimmeldraden – transporteren bomen dus voedingsstoffen naar elkaar toe.
De schimmels houden natuurlijk ook wat voor zichzelf, zo zijn ze dan ook wel weer. En zo is iedereen geholpen.
Op het moment dat de loofbomen weer vol in het blad zijn, hebben ze suiker zát. En dan pompen ze de overtollige voedingsstoffen via het Wood Wide Web weer naar andere bomen toe die een beetje krap zitten.
Bomen leven dus in een community waarin bomen van dezelfde soort elkaar helpen, maar ook loofbomen en naaldbomen over en weer.
Als een boom ziek is, wordt hij geholpen door de bomen om hem heen.
Ik word hier op de een of andere manier heel blij van.
En waar ik letterlijk ontroerd van werd is deze:
Volwassen bomen zorgen voor hun kinderen.
Nogmaals, ik verzin dit niet.
Als een beukenootje op de grond valt en een boompie wordt, heeft hij het knap moeilijk.
Want hij staat naast een grote beuk die veel licht en water wegneemt.
Daarom stoppen grote bomen ze via het Wood Wide Web aan zaailingen en jonge bomen voedingsstoffen en water toe zodat ze overleven.
Nou kunnen er onder zo’n grote beuk boompjes staan die ontsproten zijn aan een beukenootje van haarzelf – haar kinderen – en jonge bomen die niet haar eigen kinderen zijn.
En wetenschappers hebben ontdekt dat een grote beuk aanzienlijk meer verdindingsdraden heeft met haar eigen kroost dan met jonge bomen die geen familie zijn.
Voor haar eigen kinderen zorgt ze dus iets beter dan voor de kinderen van de buren.
Mind. Blown.
Geweldig toch, hoe zich een wereld kan openbaren waar je geen weet van had? En wat er dan allemaal mogelijk blijkt te zijn dat je niet voor mogelijk had gehouden?
In Het Lab doen we ook zoiets. Elke maand geef ik de Members een beproefde formule om geld te verdienen, en om in hun markt de bekendste naam te worden.
Een verrassende formule die je concurrenten meestal nog niet kennen.
En die ik zelf succesvol gebruik, soms al jarenlang.
Komende maand geef ik een masterclass over de Upsell-piramide.
Een slimme manier om je klanten steeds weer iets nieuws te kunnen verkopen, voor een steeds hogere prijs.
Want:
- Het is 5x makkelijker om aan je bestaande klanten te verkopen. Waarom zou je alleen achter nieuwe klanten aanhollen, als je oude klanten teleurgesteld afhaken omdat jij geen vervolgaanbod doet? Dat is een enorme verspilling, bijna alsof je benzine staat te tanken terwijl er gaten in je tank zitten waardoor de benzine wegstroomt.
- Er bestaan tientallen nieuwe manieren om geld te verdienen aan de klanten die je nu al hebt, die jij en niemand anders in jouw markt nog hebben ontdekt.
- Je positioneert je door het uitbreiden van je aanbod als de ultieme expert in jouw markt.
- Je dicht de gaten in je verdienmodel, of je nou producten, diensten, consultancy of trainingen verkoopt.
Dit is de link om te gaan groeien en alles toegestopt te krijgen wat je nodig hebt:
www.schrijvenvoorinternet.nl/het-lab-membership
Laat je kassa maar rinkelen!
Aartjan van Erkel
