Zaterdagavond zat ik met mijn vader op de tribune van de Arena met een oranje T-shirt aan.
Ik was nog nooit eerder bij een wedstrijd van het Nederlands elftal geweest.
Dan zijn er slechtere wedstrijden om je debuut te maken als toeschouwer. Hallo, wat een lekker potje!
Mooi om met allemaal andere oranje malloten 3 keer te proberen om het dak van de Arena aan te raken en keihard te schreeuwen.
Was wel effe lekker na dat WK-fiasco van afgelopen zomer, of niet dan?
Na de grootste overwinning ooit op Duitsland stroomde de Arena leeg. En ik vond het fascinerend hoe we werden behandeld als legioen op weg naar huis.
Ik maak me daar druk over, want ik haat mensenmassa’s. Ben ook blij dat ik normaal nooit in de Arena hoef te zijn voor die club uit 020.
Vorig jaar had ik een seizoenkaart voor FC Utrecht. Bij de Galgenwaard zet je gewoon je fiets tegen het stadion aan en loop je naar binnen.
Maar bij de Arena werkte het heel anders. Om afgelopen zaterdagavond 50.000 carnavallers van de Arena naar huis te krijgen, was crowd control nodig.
Extra treinen. Camera-toezicht. Allemaal mensen in gele hesjes met portafoons op straat.
De oranje stroom waar we door meegevoerd werden, vloeide eerst heel soepeltjes naar de treinen.
Totdat we opeens muurvast stonden met duizend man.
Want een stel van die hesjes hadden opdracht gekregen om de poortjes te blokkeren van perron 8 in station Bijlmer Arena.
Precies het perron waar wij de intercity naar Driebergen-Zeist wilden pakken.
Serieus? Ga je me nou om 23.30 uur staan tegenhouden als ik naar huis wil?
Bij de poortjes stonden allemaal handhavers met de armen over elkaar de groeiende menigte te blokkeren. Met zo’n schrikachtige blik in hun ogen die zei:
“Ik voer ook alleen maar uit wat ik in mijn oortje heb doorgekregen.”
Na een paar minuten begon het legioen te mokken. Want er kwam geen beweging in, en het was niet duidelijk waarom we niet door de poortjes heen mochten.
Middenin de mensenmassa konden we niet horen wat de hesjes zeiden tegen de mensen die helemaal vooraan stonden.
Het irritante was dat er niet met ons allemaal werd gecommuniceerd.
Mijn stem was toch al aan gort, dus brulde ik heel geduldig vanaf de 15e rij of we even mochten weten wat er aan de hand was.
Hoofdhesje fluisterde:
“Het perron staat vol”.
Aha. Nee, wij wilden natuurlijk ook niet van een hossend perron afvallen als er net een intercity binnenrolt.
Ze waren ons aan het beschermen. Zeg dat dan. Bedankt man.
We pakten daarna op een ander perron een andere trein.
En ik bedacht dat het op websites ook vaak zo gaat.
De stroom bezoekers wordt op zich prima gemanaged, maar vaak lopen ze ergens op je website toch vast.
Op dat moment is het heel belangrijk dat er op je website geen hesje met zijn armen over elkaar staat die onduidelijk communiceert.
Als je bezoekers iets moeten doen dat ze niet leuk vinden – zoals even wachten of hun privégegevens invullen – steek dan een heel groot bord omhoog of leg het uit door een megafoon.
En geef een reden waardoor ze snappen dat je het niet doet om te pesten, maar dat het in hun eigen belang is.
Een paar woorden zijn meestal genoeg. “Het perron staat vol”. Met 4 woorden tem je een legioen.
Een hele speech houden werkt niet op zo’n moment.
Dat is copywriting. In precies genoeg woorden het gedrag van je bezoekers beïnvloeden.
Aanstaande woensdag 17 oktober geef ik daar een gratis training over. Wil je meekijken terwijl ik 7 copywriting-strategieën uitleg waardoor klanten JA zeggen, hou dan je agenda vrij op woensdagochtend om 10 uur.
Ben je nog niet aangemeld, doe dat dan via deze link: https://attendee.gotowebinar.com/register/4943726829433492226
Tot dan,
Aartjan
