Als kind ging ik elk jaar 2 weken op vakantie naar het buitenland.

Mijn ouders hadden samen een winkel in Breda en elke zomer kon de deur max 14 dagen op slot.

Dat waren dure vakanties, want ze hadden geen personeel en dus was er geen omzet als ze weg waren.

Ze reden jarenlang een Volkswagen Golf en mijn vader legde onze koffers op het imperiaal en spande daar een geel plastic zeil over.

Dat zeil zat vol met dooie vliegen als we eenmaal aankwamen in Denemarken, Wales, Frankrijk of Duitsland.

We gingen elk jaar naar een ander Europees land en achteraf heb ik de beste herinneringen aan onze vakanties in Groot-Brittannië.

Zoals die keer dat we sliepen in een cottage in Yorkshire.

De tuttigheid van de Engelse Midsomer Murder-achtige dorpjes maakt grote indruk op me.

Ik was toen denk ik 9 en in mijn herinnering zat er in elk dorpje vaste prik een tea room.

In een oud pandje opgemetseld uit ruwe blokken natuursteen bedekt met korstmossen, met kleine witte raampjes waar bloembakken met geraniums onder hingen.

Goedwillende dames-op-leeftijd schonken lekkere Engelse thee en gruwelijke Engelse koffie.

Bij de thee kregen we altijd een kannetje kouwe melk.

Dat hebben die Engelsen goed bekeken, want door een goeie witte plons komt je thee meteen op drinktemperatuur en hoef je niet eerst een kwartier te blazen.

Er was ook altijd een vitrine met eigen baksels, waarbij 1 baksel mijn huizenhoge favoriet was.

Fruit scones.

Een goddelijk Engels broodje-voor-bij-de-thee dat ik een paar weken geleden eindelijk weer eens heb gegeten.

Toen ik in Newcastle was voor een event, heb ik daar van tevoren wat rondgefietst in de omgeving.

En in kleine tuttige dorpjes aan de Engelse kust bleken nog steeds diezelfde tea rooms te zitten.

Ik was erdoor geraakt hoe me dat 40 jaar terugflitste in de tijd.

Knabbelend aan een fruit scone was ik weer een jongetje uit de 3e klas van de lagere school.

Afternoon tea is evergreen in Engeland.

Het is een geliefde succesformule die al in 1840 werd geïntroduceerd door de adel.

Thee heeft een rustgevend effect, helemaal omdat ze er comfort food bij serveren zoals thinly sliced cucumber sandwiches.

Zou het niet lekker zijn als de marketing voor je bedrijf ook evergreen was?

Als je een succesformule had die vele jaren lang klanten oplevert, waar je klanten dol op zijn en die jij steeds kunt copy pasten?

Evergreen marketing is een machientje dat gemoedelijk staat te snorren in je bedrijf en dat steeds weer leads en sales produceert.

Betrouwbaar en voorspelbaar.

Jij als ondernemer hoeft er maar heel weinig tijd in te stoppen. En iemand uit je team of een ingehuurde assistent zorgt dat hij altijd blijft draaien.

Je marketing evergreen maken is wat ik samen met een klein groepje ondernemers doe in het programma Marketing Masterpieces.

Daarin zetten we je marketing in één keer goed neer voor de komende jaren, en maken we hem recyclebaar.

De marketing-uitingen die je maakt – zoals video’s en artikelen – kun je langdurig blijven hergebruiken.

Het zijn succesnummers. Daardoor kost je marketing bijzonder weinig tijd.

Om je marketing evergreen te maken, hoef je dus ook géén dagelijkse e-mails te schrijven.

Wat het oplevert vertellen een paar deelnemers op deze pagina, waar je ook een belafspraak met me kunt aanvragen als je geïnteresseerd bent:

www.marketingmasterpieces.nl

Aartjan van Erkel

Adolf Hitler las in de jaren ’30 een boek waardoor hij een ideetje kreeg.

Door dat ideetje besloot hij tijdens de oorlog om 80.000 bommen op Londen te gooien.

Hij dacht namelijk dat Engeland daardoor uitgeschakeld zou worden.

Het Engelse leger dacht dat ook, schrijft Rutger Bregman in zijn nieuwe boek ‘De meeste mensen deugen’.

‘Het verkeer zal stoppen, de daklozen zullen gillen om hulp en de stad zal afglijden in totale chaos’, vreesde een Britse generaal.

Want het boek ‘Psycologie des foules’ (Massapsychologie) door de Franse auteur Gustave le Bon was HOT in die tijd.

Niet alleen Hitler had het gelezen. Ook Stalin, Mussolini en Churchill vonden het fascinerond.

De auteur zegt dat de ware natuur van de mens zich openbaart in noodsituaties.

Als de pleuris uitbreekt, dan dalen we een aantal treden op de ladder van de beschaving. Paniek en geweld grijpen om zich heen.

Rutger Bregman noemt dat de ‘vernistheorie’: onze beschaving is maar een dun laagje, dat barst bij het minste of geringste.

Alleen: Hitler kreeg de Engelsen er niet onder door al die bombardementen.

Journalisten en wetenschappers hebben namelijk beschreven wat er daadwerkelijk gebeurde in die tijd, toen Hitler’s Blitzkrieg Londen in de poeier legde.

En ze zagen geen beestachtig gedrag. Geen plunderingen, verkrachtingen en anarchie.

Een Amerikaanse correspondente sprak een Engels echtpaar in hun keuken dat gewoon een kopje thee dronk terwijl de bommenwerpers boven hun hoofd gierden en de lucht boven de stad donkergrijs en oranje kleurde.

Of ze niet bang waren?

“Oh no. And if we were, what good would that do?”

Bij een winkel die veranderd was in een ruïne had de winkelier een bordje neergezet: ‘More open than usual.’

De eigenaar van een pub hing een briefje op de deur: ‘Our windows are gone, but our spirits are excellent. Come in and try them.’

Je zou kunnen denken: typisch Engels. Dachten de Engelsen ook na de oorlog. Keep calm and carry on, en zo.

Maar ook Duitse steden werden in de gaten gehouden tijdens WOII.

De Sicherheitsdienst rapporteerde dat de mensen rustig bleven, samen in de schuilkelders wachtten tot de explosies ophielden, en gezinnen opvingen van wie het het huis in puin lag.

Een kruidenier zette buiten de winkel een bordje neer: ‘Hier wird katastrophenbutter verkauft!’

De Britten hadden betere humor dan de Duitse burgers, maar in beide landen is de moraal nooit geknakt. Hoeveel diabolische aanvalsgolven er ook neerdaalden uit de lucht.

Dat is ook het hele punt van Rutger Bregman’s boek. Al eeuwen geloven mensen in het westen dat de mens van nature verdorven is. Maar wat als het tegenovergestelde waar is?

Ik ben opgeknapt door dit boek, en ik raad je echt aan om het ook te lezen. Mijn mensbeeld is positiever geworden. En het heeft ook iets gedaan met mijn verwachtingen voor de toekomst.

In het boek vielen mij die geinige schrijfsels van ondernemers op. Middenstanders die gewoon lekker aan marketing bleven doen terwijl ze in een absolute hel leefden.

Want dat doen we. Gewoon lekker doorgaan.

Misschien ligt jouw business helemaal niet in de puin, maar gaat het juist superlekker.

En misschien doe je eigenlijk nog helemaal niet zo veel aan marketing.

Je bent dan wat ik noem een Sleeping Giant.

Als je een Sleeping Giant bent, dan draai je minstens een ton omzet, vrijwel zonder marketing.

Kun je nagaan wat je zou doen als je opeens superopvallend naar buiten zou treden.

Met megaveel marketing, waardoor klanten je overal tegenkomen. Waar ze ook kijken op internet, ze komen jou tegen.

Geen tijd voor? Wel als je iets doet wat ik een ‘explosie van content’ noem.

Die kun jij laten afgaan door maar 2 uur per week in marketing te steken.  Daarna ben je opeens op alle socials vol zichtbaar, heb je zat video’s om een YouTube-kanaal te vullen, plus allemaal superinteressante nieuwsbrieven en blogartikelen.

In 2 uur per week.

Ben je een Sleeping Giant en is het tijd voor meer marketing?

En zou je daar mijn hulp bij willen? Ga dan naar deze pagina over Marketing Masterpieces: www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces

Daar kun je een belafspraak met me aanvragen. Want dit halfjaarprogramma is invitation only en ik wil eerst persoonlijk met jou naar je marketing kijken zodat ik kan zien of je een match bent met de rest van de Sleeping Giants in de groep.

Wie weet spreek ik je binnenkort.

Aartjan van Erkel

Op een zonnige dag een paar weken geleden reed ik met mijn fiets van een enorm schip af.

De ferry Newcastle – IJmuiden had zojuist aangemeerd.

In de rij voor de paspoortcontrole stond ik te wachten tussen de meurende auto’s.

Naast me stond een andere fietsvakantieganger. Een hipster die nors voor zich uitkeek.

Het viel me op dat hij iets handigs had gedaan met zijn bidons.

Hij had namelijk niet 1, niet 2, maar 3 bidonhouders op zijn fiets zitten.

De 3e zat aan de onderkant van zijn diagonale buis. Had ik nog nooit eerder gezien.

We raakten aan de praat en hij bleek 11 dagen te hebben gefietst in Schotland.

Ik vroeg of hij een kaart of op een app had gebruikt voor navigatie, en hij vertelde dat hij een speciale kaarten-app had voor fietsers.

Daardoor kon hij altijd de weg vinden, ook in gebieden waar hij geen internet had.

Bloedhandig. Ik schreef de naam op van zijn app en van het apparaatje dat op zijn stuur zat.

We fietsten 5 minuten samen op en toen gingen we ieder een kant op.

Ik pakte in Haarlem de trein naar huis en ontmoette daar bij de fietsencoupé weer een vakantiefietser.

Een oudere dame, die vertelde dat ze de hele wereld over had gefietst. Zelfs in de Himalaya.

Op dat ding? Ik wees naar haar fiets.

Die zag er niet sportief uit. Er zat niet eens een derailleur op.

Hoe kom je daar al die bergen mee over dan?

Ze bleek een speciale achternaaf te hebben waar ik nog nooit van gehoord had.

Een Rohloff-naaf. Een groot lomp Duits ding. Maar ze vertelde dat ze 14 versnellingen had en daarmee inclusief bepakking de meeste bergen met gemak over kwam.

Als je fiets in een vliegtuig naar India wordt gesmeten, is het handig als er weinig kapot kan gaan.

Ik zag inderdaad dat er geen wirwar van kabeltjes, tandwielen en derailleurs op haar fiets zat.

Ik herinnerde me nog die keer tijdens een regenachtige fietsvakantie in Schotland dat mijn achterwiel een rotsblok schampte. Door de impact verboog mijn achterderailleur.

Ik kon meteen niks meer.

Niet meer schakelen, niet meer krachtzetten, ik kon niet eens meer de trappers rondkrijgen.

In een dorp een kilometer verderop werd ik geholpen door een fietsenmaker die hem weer rechtboog. Als me dit in een woestijn was gebeurd,  was ik fakt geweest.

Bloedhandig dus, versnellingen die gooi en pleur proof zijn. Ik schreef de naam van haar naaf op en na een halfuur stapte ik uit de trein.

Die ochtend had ik in toevallige gesprekjes met andere fiets-nerds superhandige dingen geleerd waar ik nooit op was gekomen.

Door heel effies te kletsen tijdens het wachten.

Wat had ik kunnen leren door ze regelmatig te spreken?

En wat als we met een groepje waren geweest?

We zouden elkaar helemaal gek gekakeld hebben over fietsavonturen en handige trucs en hacks.

Die mogelijkheid creëer ik vanaf begin november voor een klein groepje ondernemers.

Ook een stelletje nerds. Maar dan business-nerds.

Die op hetzelfde level zitten en allemaal verliefd zijn op hun business.

De groep die ik bij elkaar breng noem ik Sleeping Giants.

Ze doen mee met Marketing Masterpieces.

Wat mijn Sleeping Giants allemaal gemeen hebben:

Ze draaien lekker – een ton of meer omzet per jaar – maar ze doen nog weinig aan marketing.

En nu hebben ze jeuk. Jeuk om te groeien. Want het is tijd.

Ze voelen: ik draai nu al zó lekker. Wat gebeurt er allemaal als ik goeie marketing ga doen?

Dan kunnen ze exploderen.

Veel meer naamsbekendheid.

Veel meer klanten.

Veel meer omzet.

Gewoon door gas te geven met marketing. Want hun bedrijf staat, en ze zijn klaar om op te schalen. Nu het gas erop.

Maar dan wel in één keer goed. Niet de beginnersfouten maken met marketing.

Daar ga ik ze 6 maanden persoonlijk bij helpen in Marketing Masterpieces.

Dat vind ik ontzettend leuk, omdat ik in vorige groepen heb gezien wat er dan met hun business gebeurt.

Ben jij een Sleeping Giant en is het tijd om gas te geven? Laat het me dan weten.

Dit is de link: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces

Aartjan van Erkel