Gisteravond stapte ik met Chiara een restaurant binnen en direct waren we lost.

We stonden in een lege entreehal. Niemand te bekennen.

Links van ons was een glazen deur naar de eetzaal, maar die was uitgestorven. De stoelen stonden op de tafels en het licht was uit.

Rechts van ons was een dichte deur zonder opschrift.

Dat zou dan wel de ingang van het restaurant zijn? We trokken hem open en bleken in de keuken uit te komen. Een kok stond groenten te choppen en keek ons aan met een vragende blik.

De enige andere deur in de entreehal was op slot.

Zouden we hier nog wat te eten krijgen, vroeg mijn maag zich af.

Er was ook een trap naar boven. Die liepen we dan maar op, ook al stond er geen bordje ‘Restaurant’ of een pijl die ons de goede kant op wees.

Boven bleek godzijdank inderdaad het restaurant te zijn. Een kale ober met koude vissenogen bracht ons naar een tafel voor twee en vroeg of hij alvast wat te drinken kon inschenken.

Ik hou van een biertje maar niet van alle biertjes, dus vroeg ik om de drankenkaart.

“Die hebben we niet. We hebben gewoon de gangbare dingen.” Siste hij met een chagrijnig porem.

Nu had ik hem een beetje hangen met deze tent.

Eerst kon ik niet vinden waar ik wat kon knagen.

En nu moest ik in the blind een pilz gaan bestellen? Dacht het niet, vismans. Ik lust geen Brand en ik mot geen Heineken. Dus ik ga er niet op gokken.

We waren een paar minuten binnen en het voelde alsof wij hier al het werk moesten doen.

Ik bestelde dan maar spa rood. Na een KWARTIER verscheen er een fles spa BLAUW op tafel.

Rrrrrrrr.

Het is niet meer goedgekomen de rest van de avond. Toen we na 3 kwartier vroegen waar ons eten bleef, bleek er ‘een bonnetje te zijn kwijtgeraakt’.

Ik voelde me niet welkom in dit restaurant.

En hun verkoopproces haperde aan alle kanten.

Ik had het gevoel dat wij onze verwachtingen steeds moesten verlagen. In plaats dat zij hun best deden om ze te overtreffen.

Een goed verkoopproces voelt voor klanten als een warm badje. Niet als een ice bucket challenge.

Ook websites zijn vaak een koude douche voor klanten die binnenkomen.

En die hebben dan niet een versgestreken overhemd en glimmende schoenen aangetrokken, zoals ik gisteravond.

Ook al ging er van alles fout, ik ging nergens heen. Want ik had toch honger.

Website-bezoekers die bij binnenkomst meteen lost zijn? Poeffff, die peren hem meteen weer.

Online kom je daar echt niet mee weg.

Er is een manier om het klanten supermakkelijk te maken op je website.

Vooral als je wilt overtuigen om te investeren in iets dat nieuw is, complex of onbekend. Of alledrie tegelijk.

Wat dan heel fijn is voor klanten, dat zijn Gebruiksscenario’s.

De formule daarvoor krijg je komende maand als je Member bent van Het Lab.

Wat ik ze ga laten zien komende maand is:

• Hoe je klanten iets ingewikkelds uitlegt zonder uitleg.
• Een van de makkelijkste manieren om je te onderscheiden van je concurrenten, waardoor klanten per direct een sterke voorkeur voor jouw bedrijf krijgen.
  
• Hoe je een fout voorkomt die zelfs grote bedrijven maken waardoor hun klanten geeuwend afhaken.
• Een vorm van copywriting die je zo uit je mouw schudt, zelfs als je met een pistool op je hoofd geen zin zonder taalfouten kunt schrijven.

Dit is de link om Member te worden: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/het-lab-membership

Een lekkere tropische week gewenst, spreek je morgen!

Aartjan van Erkel

Mijn oog viel op de volgende kop:

“Gast draagt 15 lagen kleding om toeslag EasyJet te ontlopen.”

Het ging niet over iemand die ergens te gast was. Bijvoorbeeld een hotelgast.

Nee, het was gewoon een of andere gast. Je weet toch.

Het bericht stond dan ook op FHM, een plakkerig flodderblaadje met als ondertitel ‘Toonaangevend in alles wat mannen interesseert’.

John, een Schotse passagier van EasyJet kreeg te horen dat hij voor zijn koffer moest bijbetalen – een ‘godsvermogen’ volgens FHM – en besloot daarom het probleem op te lossen door al zijn kleren over elkaar aan te trekken.

Bij de balie vonden ze dat best lachen (bij security vonden ze het minder). En zijn vriendin heeft een Youtube gemaakt waarop ze het blijkbaar ook allemaal hilarisch vindt aan haar gehinnik te horen.

He was absolutely bloody roasting toen hij alle 15 shirts uit zijn koffer had aangetrokken, zegt ze.

EasyJet heeft ervoor gekozen om een prijsvechter te zijn, en dan trek je ook klanten aan die prijsvechters zijn.

Mensen die bereid zijn om alles te doen – die er zelfs trots op zijn – om geen cent extra te betalen.

Ik heb daar niet voor gekozen – ik doe precies het tegenovergestelde – en ik raad jou ook aan om eens op je hoofd te krabben als je nu op prijs aan het concurreren bent.

Je bent jezelf aan het onderscheiden op een destructieve manier waar je kwetsbaar door wordt.

Gooi je de prijzen eenmaal omlaag, dan blijf je bezig.

Want er zijn altijd wel bedrijven die hetzelfde goedkoper kunnen aanbieden. En je dwingt jezelf om te werken met klanten waar je niet vrolijk van wordt.

Dan Kennedy noemt het ‘a race to the bottom’. Zo’n race kun je alleen maar winnen als je bereid bent om weinig te verdienen aan klanten van lage kwaliteit, en in staat bent om veel volume te draaien.

In mijn bedrijf heb ik er bewust voor gekozen om me juist te richten op de bovenkant van de markt.

Mijn prijzen gaan nooit omlaag. Alleen maar omhoog. Steeds verder omhoog. En het niveau van de klanten die ik daardoor aantrek gaat ook steeds verder omhoog.

Heerlijke mensen om mee te werken, en de prijsvechters vallen af.

Voorbeeld: morgenmiddag organiseer ik een VIP feedback-sessie voor Members van Het Lab die hun marketing-vragen persoonlijk met mij willen bespreken.

Dit is de enige manier om vragen aan me te kunnen stellen, en ik neem dan de tijd voor je omdat we in selectief gezelschap zijn.

Wil je bij die sessie zijn – het is online dus je hoeft nergens naar toe – dan ben je nog net op tijd. Want morgen is de deadline om VIP Member te worden, en om de uitnodiging voor de feedback-sessie te kunnen krijgen.

Klik op de glinsterende link om de VIP-behandeling te krijgen morgen:

www.schrijvenvoorinternet.nl/het-lab-membership

Laat je kassa maar rinkelen!

Aartjan van Erkel