Copywriting in The Dark Ages

12 jaar geleden leefde ik in ‘The Dark Ages’.

De periode waarin mijn kinderen tussen de 0 en 4 jaar oud waren.

Onder vrienden noem ik die periode zo, omdat het voor mij als jonge vader voelde als overleven.

Ik kroop op mijn wenkbrauwen van dag tot dag door de luiers-tot-kleuters-tijd heen.

We woonden in een schimmelende en door muizen vergeven huurwoning onder de rook van Utrecht Centraal.

De tranen springen in mijn ogen als ik nu de foto’s bekijk van mijn kinderen en zie hoe lief ze toen waren.

Maar ik vond het kneiterzwaar om zoveel zorgtaken te hebben en zo weinig te slapen.

Tijdens The Dark Ages begon ik met bloggen. Want ik vond mijn werk niet leuk meer en ik had behoefte aan een hobbyproject.

Een zakelijk project waar ik energie van zou krijgen.

Dat blog noemde ik Schrijven voor internet en ik zet daar nu 12 jaar later nog steeds regelmatig artikelen op.

Op dat blog was ik in de beginjaren niet persoonlijk herkenbaar. Want ik had nergens een foto van mezelf neergezet.

Dan konden duizenden mensen me zien op internet. Ammehoela. Dat ging ik echt niet doen.

Tijdsbeeld: niemand vond het toen normaal om foto’s van zichzelf op internet te zetten en het woord selfie bestond nog niet.

Blogs waren de enige vorm van mainstream social media samen met Hyves. Twitter en Facebook werden in hetzelfde jaar opgericht dat ik startte met bloggen en bijna niemand gebruikte dat toen nog.

Je had  geen smartphone maar een GSM en daar kon je geen foto’s mee maken.

Het heeft jaren geduurd voordat ik me realiseerde: mijn blog is wel een béétje onpersoonlijk zo.

Met het kippenvel op mijn rug heb ik toen een schaapachtig fotootje van mezelf ter grootte van een pasfoto op de homepage gezet. Dat ging VER buiten mijn comfort zone.

Ik kan het me nu niet meer voorstellen, maar het heeft nog jaren geduurd voordat ik meer foto’s ben gaan delen en zelfs video’s op internet ben gaan zetten.

Iets anders gaat tot de dag van vandaag nog steeds buiten mijn comfortzone. En dat is: persoonlijke verhalen vertellen.

Van thuis, zeg maar.

Mijn vrouw en kinderen hebben daar niet om gevraagd en wie ben ik om de avonturen die wij met onze pubers meemaken op internet te gooien?

Dat doe ik dus meestal ook niet. En toch hebben lezers het gevoel dat ze me goed kennen. Dat merken we duidelijk aan de mails die hier regelmatig binnenkomen.

Komende maandag stuur ik naar mijn Members de formule voor Personality in copywriting.

Je begrijpt dus nu dat ik ze daarin NIET ga vertellen dat ze veel persoonlijke dingen moeten gaan delen op internet.

Want dat is NIET hetzelfde als personality tonen.

Persoonlijke dingen delen is ook helemaal niet onderscheidend. De hele wereld is bezig om elk babyhapje, elk tripje naar het buitenland, elk glas-witbier-met-condensdruppels te delen met volslagen onbekenden.

Van de grote Dan Kennedy leerde ik al jaren geleden: the majority is always wrong.

Toon je persoonlijke kant dus niet zoals anderen dat doen.

Je personality wordt veel interessanter als er echt een idee achter zit. Een formule, waardoor alles wat je op internet schrijft bijdraagt aan jouw status en likeability als ondernemer.

Als je dat goed doet, krijg  je een competitief voordeel waardoor je concurrenten lichtjaren achter komen te liggen. Want die doen maar wat. Die doen aan selfie-marketing.

De formule die Members van Het Lab aanstaande maandag krijgen zorgt ervoor dat je klanten jarenlang fascineert, waardoor ze een sterke voorkeur hebben om met jou zaken te doen. Je kunt steeds opnieuw aan ze verkopen en ze zijn bereid om de hoogste tarieven te betalen.

De deadline om de formule voor Personality in copywriting te krijgen is aanstaande maandag om 17 uur.

Dit is de link om te ontdekken hoe je klanten voor het leven krijgt: www.HetLab.online

Aartjan van Erkel