Noem je dat bier? Het lijkt wel een vlaflip.

Gisteravond was ik bij café Bax in de Amsterdamse Kinkerbuurt.

Ze hebben daar een biermuur.

Een hele muur in het café is behangen met bordjes waarop alle 19 tapbieren staan, plus alle flesbieren.

Ik bestelde een Habbekrats IPA met 1% alcohol. Een bier dat een beetje leek op een milkshake. Gelig, mistig en na een tijdje begon dat gelige naar beneden te zakken waardoor ik een soort vlaflip in mijn glas had.

Het zag er echt goor uit.

Gelukkig kon ik mijn fout herstellen met een van mijn favorieten: een Rodenbach Grand Cru. Een lekker rood bier uit België.

Maar wel hengstig, zoals mijn vader zou zeggen. Bij mij in de familie bedoelen we daarmee: verschrikkelijk zuur.

Kun je gerust bestellen, maar ik heb je gewaarschuwd.

Ik hou van biercafé’s, omdat ik daar nieuwe dingen ontdek.

De laatste tijd vind ik het bijvoorbeeld leuk om alcoholvrije biertjes uit te proberen.

Vind ik een stuk lekkerder dan spa rood op een avond dat ik geen alcohol wil drinken. Behalve dan die vlaflip van gisteren.

Proeftip: van de grote Nederlandse brouwerijen vind ik Heineken 0.0 de beste. Hands down.

Alleen hij smaakt wel een beetje waterig.

Je wilt toch eigenlijk het liefste dat hij gewoon als bier smaakt en dat je op het flesje moet kijken hoeveel procent het is.

Zo eentje proefde ik er vorige week. Die kwam niet uit Nederland, maar uit Duitsland.

Ik had een alcoholvrije besteld na een tenniswedstrijd, nam een slok, en was ervan overtuigd dat ik per ongeluk een gewoon biertje had gekregen.

Maar er stond toch echt 0% op de fles. Nou ja, 0,5%. Bijna niet van echt te onderscheiden.

Het was een Warsteiner Alkoholfrei. Probeer maar, ben benieuwd of je het met me eens bent.

Terug naar café Bax. Wat me altijd enorm opvalt in de horeca is het totale gebrek aan klantenbinding.

Café’s en restaurants doen meestal geen enkele moeite om je terug te laten komen.

Jeff Walker noemt dat hope marketing. Zulke bedrijven hopen dat je op een avond binnenkomt, en ze hopen ook dat je nog eens terugkomt.

Dat is geen handige manier om je zaak vol te krijgen.

Bax had beter kunnen proberen mijn e-mailadres te pakken te krijgen.

Bijvoorbeeld door het café vol te leggen met bierviltjes met een leuk aanbod erop. Zoiets als: ‘Proef gratis 1 tapbier van de maand. Vul je e-mailadres in, dan hoor je welk bier het volgende maand wordt’

E-mailadressen oogsten levert voor zo’n café een mailinglijst van bierliefhebbers op die al een keer geld hebben uitgegeven. Zo’n warme lijst is goud waard. En toch heb ik dit nog nooit in een café gezien.

In plaats van een superwaardevol e-mailadres probeert Bax iets anders te krijgen van hun gasten.

Door een grote button op de website te zetten, en een call to action in het biermenu dat op de tafeltjes ligt.

‘Follow us on Twitter’

Terwijl bijna niemand hun tweets te zien krijgt in die overvolle timeline.

Als ik naar mijn eigen Twitter-bereik kijk, zie ik dat mijn best bekeken tweets worden gezien door maar 4% van mijn volgers.

Terwijl de mails die ik naar mijn mailinglijst stuur, worden geopend door 55% van de ontvangers.

Wat je ook vaak ziet in de horeca: ‘Like us on Facebook’.

Maar wie gaat er tijdens het drinken van een biertje de Facebook-pagina van die bar opzoeken en een like geven?

Mijn tip: oogst e-mailadressen. Bied aan je gasten, klanten en geïnteresseerden iets leuks aan waar ze graag hun contactgegevens voor achterlaten.

En laat daarna geen oorverdovende stilte vallen, maar laat regelmatig van je horen.

Spreek je morgen,

Aartjan

PS

Als je wilt dat ik je help met jouw eigen marketing en maak je minstens een ton omzet per jaar? Vanaf volgende week ga ik dat 6 maanden lang doen voor 10 ondernemers. Zij doen mee met Marketing Masterpieces. De groep is bijna vol, op 2 plaatsen na. Alle info hier: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces