Klinken jouw e-mails als een vadsige corpsbal?

Een tijd geleden was ik uit eten in een restaurant dat een stuk sjieker was dan ik had verwacht.

Zo’n tent waar je servet zo stijf is dat je het kan oprollen als een poster.

Binnen werden er gedempte gesprekken gevoerd en in de haard brandde een laaiend vuur achter een glazen plaat.

Het eerste wat op tafel verscheen was een amuuuuuuse.

De serveerster? Zeg je dat zo? Nou ja dus de ober, maar dan een vrouw, maar ober dat zegt ook niemand meer die jonger is dan 90, gottegot waarom hebben we daar toch geen normaal woord voor in het Nederlands?

Enniewees, het restaurantmeisje zette het minuscule bordje voor onze neus en begon uit te leggen wat erop lag.

Ze duwde haar elleboog  in haar zij en hield haar vuistje bezwerend voor zich in de lucht. Als een heks die ons probeerde te vervloeken.

Mevrouw meneer ik heb voor u filet van eendeborst met een krokantje van hazelnoot. Met haar vuistje maakte ze krampachtige beweginkjes in de lucht.

Restaurantmeisje vertelde dat er een creme van Chinese kruidjes op het plakje vlees lag en een bolletje van iets dat ik meteen vergat, waar  ik last van had bij het eten want ik kon door de smaak niet thuisbrengen wat ik nou zat te eten.

Toen ze onze lege bordjes kwam ophalen vroeg ze met een buiginkje:

Heeft het voor u mogen smaken?

Ik vroeg me af wat ze op de hotelschool leren over het aanspreken van klanten. Het is me al vaker opgevallen dat bedienend personeel in restaurants met gesteven servetten vaak vreemd tegen je praat.

Toen we anderhalf uur later het dessert toch maar afsloegen vroeg ze:

Had u nog een kopje thee of koffie gewenst?

Weer zo’n jeukzinnetje.

Niemand gebruikt het woord ‘wensen’ in een normaal gesprek. Zelfs Jort Kelder doet dat alleen maar voor de show.

Als klant voelde het voor mij een beetje ongemakkelijk om in geëmailleerde ouderwetse taal aangesproken te worden door iemand die veel jonger is.

Hoe ze praatte, paste niet bij haar. Ik had steeds de neiging om te zeggen: Yo op de plaats rust, doe relaxt, ik ben het.

Vaak zijn het juist de jonkies die zo praten. Als je de mazzel hebt om een kelnerpersoon aan je tafel te krijgen met veel ervaring – meestal een oudere man – dan klinkt die anders.

Zo’n oudere bedieningsmedewerker is meer zichzelf. Die geeft je nog steeds een gevoel van sjiek eten, maar dan door altijd op tijd aan je tafel te verschijnen. Niet door te praten als een vadsige corpsbal.

En die maakt het gezellig door zichzelf te zijn.

Praat in je marketing e-mails ook lekker als jezelf. Helemaal als in jouw branche iedereen een gek brabbeltaaltje gebruikt waarvan het lijkt alsof het zo heurt.

Doorbreek dat. Ontspan. Gebruik je eigen taal. Laat jezelf zien. Heb je een dialect, gebruik het dan. Hou je van slechte humor, maak dan slappe grappen.

Gedraag je niet als een robot. En zeg niet wat iedereen zegt. Kunnen je klanten ook lekker ontspannen.

Komende week geef ik daar een workshop over, online.

Over het schrijven van onvergetelijke e-mails.

Waar je mee opvalt tussen al die saaie, conservatieve concurrenten.

De link om gratis naar mijn seminar te kijken is https://event.webinarjam.com/channel/wbn-easy-money_reg

Aartjan van Erkel