Hij gaf een snok aan de hendel

Een hotel in een Canadees dorp had een oude kluis die ze niet meer open kregen.

Niemand wist de cijfercombinatie meer.

Niemand wist dus ook wat erin zat.

Het zwarte, zware kreng stond al in het hotel sinds 1906 en was in de jaren ’70 voor het laatst geopend.

Bij een verbouwing in 1990 hebben ze nog eens flink wat cijfercombinaties geprobeerd. Toen de kluis bleef weigeren om open te gaan, hebben ze het ding gedoneerd aan een lokaal museum.

Wel met de afspraak dat mocht iemand hem ooit open krijgen, dat de inhoud dan zou worden teruggegeven aan het hotel.

Die kans was klein. Een expert had berekend dat de kans dat iemand de cijfercombinatie zou raden 1 op 216.000 was.

Dat is maar ietsje groter dan je kans op het winnen van de PostcodeKanjer samen met je buren: 1 op 242.000.

De mysterieuze kluis stond dus al 29 jaar te wachten op one lucky bastard.

Eerder deze maand was lasser Stephen Mills met zijn gezin op vakantie in het dorpje, en ze kregen een rondleiding in het museum van een vrijwilliger.

Die vertelde hen het verhaal van de kluis die waarschijnlijk voor altijd gesloten zou blijven.

Stephen knielde bij het zwarte blok staal en keek naar de draaischijf.

Hij zag dat de cijfers op de schijf van 0 tot 60 liepen.

Olijke Stephen dacht: bijna iedereen logt in op zijn e-mail met het wachtwoord 1111, dus dikke kans dat de eigenaars een eeuw geleden ook een simpele code voor de kluis hebben gekozen.

Bijvoorbeeld 20-40-60.

Hij wist toevallig hoe een combinatieslot meestal werkt.

Om de code in te voeren moet je voor het eerste getal 20 de draaischijf 3 keer met de klok mee naar rechts draaien, totdat je voor de 3e keer bij 20 bent.

Dan draai je hum 2 keer tegen de klok in naar 40 en dan 1 keer met de klok mee naar 60.

Dan draai je hem op 0 en als je de goede combinatie hebt gedraaid dan is het slot nu geopend.

Stephen hoorde bij het draaien van het laatste getal een klik in het mechanisme, en gaf toen een snok aan de hendel.

Er dwarrelde wat stof en tot grote verbazing van de vrijwilligers in het museum zwaaide de deur van de kluis open.

Nieuwsgierig keken ze naar binnen om te zien wat de buit was.

Wat erin lag was een ouwe loonstrook uit de jaren ’70 plus een kassabon voor een hamburger met champignons van 1,50 dollar en een pakje sigaretten van 1 dollar.

Meer niet.

Het museum legde de waardeloze items toch alsnog liefdevol in een vitrine, omdat ze een beeld geven van het leven in de jaren ’70.

Het kraken van een code is vaak een kwestie van simpele principes volgen, net zoals Stephen deed.

Je moet er alleen even opkomen en het uitproberen.

Afgelopen oktober kraakte ik de e-mailcode.

Niet dat ik mijn wachtwoord vergeten was, dat is gewoon abc123 dus dat kan ik makkelijk onthouden.

Nee het was de code voor het schrijven van marketing e-mails waardoor klanten gaan lezen, klikken en kopen.

Ik ben een nieuwe manier van e-mailen gaan uitproberen op een kleine mailinglijst en ik heb nog nooit zoveel omzet gemaakt met zo weinig mensen.

Alleen al in de eerste twee maanden kwam er 95.000 euro omzet uit iets meer dan 1.200 lezers.

Mocht je het leuk vinden om te weten hoe het werkt, ik heb daarover een nieuwe online training in elkaar gezet:

Easy Money met Entertaining E-mails.

Die is gratis en ik geef hem volgende week dinsdag online.

Als je het leuk vindt om te kijken, klik dan op deze link om je aan te melden:

https://attendee.gotowebinar.com/register/178287309577071372

Laters,

Aartjan van Erkel