Ga eens op je hurken zitten in het kleedhokje

Zaterdag kocht ik een spijkerbroek.

Ik heb ontdekt dat er een nieuw soort spijkerbroeken bestaat. Die zitten lékker! En daar wilde ik er nog een van.

In mijn wereld bestaan ze pas sinds kort, maar misschien verkopen ze die dingen al jaren.

Het is namelijk een speciaal stofje.

S—-t——r——e——t——c——h.

Dat kan dus blijkbaar nu ook voor mannen, broeken met stretch.

Kent u niet, heren? Nou, heerlijk heur. Pas er maar eens eentje, en dan in het kleedhokje op je hurken gaan zitten.

Manmanman. Je wilt niet anders meer.

Ik werd in die kledingwinkel geholpen door zo’n halfgeïnteresseerde jonge gast met een hipsterbaard.

Hij was tegelijkertijd nog 2 andere klanten aan het helpen.

Eens in de paar minuten maakte hij even zijn opwachting en dan ging hij snel weer langs een ander pashokje verderop in de winkel.

Hipsterbaard wist iets van mij. Ik had hem verteld dat ik kwam voor nog zo’n stretchbroek van Vanguard, omdat die zo lekker zitten.

Dat ik al een lichtgrijze had, en dat ik nu een andere kleur wilde.

Uiteindelijk viel mijn keus op een donkerblauwe raw jeansstof.

Want als ik een spijkerbroek koop, dan moet hij zo onbeschadigd mogelijk zijn. Ik heb het liefst dat de stof zojuist van het weefgetouw komt in het Wilde Westen en door een pruimtabakspugende cowboy door een indigo verfbad is getrokken, en verder door niemand is aangeraakt.

Zo’n intens blauwe broek die verschrikkelijk afgeeft de eerste 16 keer dat je hem wast. Maar die ik wel zelf vanaf het begin van zijn economische levensduur kan dragen zodat ik er lekker lang van kan genieten, in plaats dat ik al een afgedragen broek koop in de winkel.

Ik zal wel een ouwe zak zijn, maar ik begrijp dus echt niet waarom er zoveel kapotte broeken in de winkel hangen. Voor de prijs van een nieuwe! Ik vind dat zo achterlijk.

Goed, ik loop dus met mijn broek naar de kassa. Hipsterbaard rekent direct met me af.

Zonder me iets te vragen, zonder belangstelling, bam direct door naar de pinautomaat.

Hij wist daardoor niet wat ik in mijn hoofd dacht op dat moment.

“Eigenlijk kan ik nu ook alvast een vervanger kopen voor mijn lichtgrijze stretchbroek, want die begint versleten te raken. Straks hebben ze dat model misschien niet meer.”

Maar deze verkoper wist dat niet, want hij vroeg nergens naar. Hij had mijn uitgegeven bedrag kunnen verdubbelen, maar hij verknoeide zijn kans.

Daardoor liep ik de winkel uit met maar één broek.

Hoe gaat dit in jouw online verkoopproces?

Als je iets verkoopt aan een klant, bied je dan via de copywriting van je website, shopping cart of bevestigingsmails ook nog iets anders aan dat die klant kan kopen?

Want het moment dat de deal wordt gesloten, de bestelling wordt geplaatst, de offerte wordt geaccordeerd, dat is jouw moment.

Jouw moment waarop je nog iets anders kunt verkopen. Want je klanten hebben zojuist ja tegen je gezegd en hebben in hun hoofd het geld al naar je overgemaakt.

Dus ze zijn de drempel over, hebben vertrouwen in jou en zijn blij dat ze een keuze hebben gemaakt.

Een blije klant met zijn pinpas in zijn hand. Een van de makkelijkste klanten om nog iets aan te verkopen.

Iets om over na te denken.

Aartjan

PS

Ik heb in november en december nog maar 3 data beschikbaar voor een Persoonlijke VIP-dag. We gaan dan samen een hele dag 1-op-1 aan het werk en ik schrijf persoonlijk de copywriting voor de 2 belangrijkste pagina’s van jouw website. Dit is de meest exclusieve en hoogst geprijsde manier om met mij te werken. Details vind je hier: http://www.schrijvenvoorinternet.nl/vip-dag/