Ik kom binnen zo van hoempapa

Bij mij thuis lijkt het wel Puerto Rico.

We hebben 2 pubers en als ze de kans krijgen draaien ze steeds reggaeton op de Sonos. HARD.

Van die caribische hiphop met een bloednerveus ritme.

Hun muziek klinkt alsof ik dreadlocks heb en mijn kinderen gang members zijn.

Terwijl we gewoon een braaf Nederlands-Italiaans gezinnetje zijn, in een keurige buurt in Zeist.

Ik ken inmiddels Ronnie Flex en Lil Kleine.

Nederlandse artiesten, die rappen in het Nederlands.

Dat vind ik dan wel weer grappig. Alleen: je verstaat er niks van.

Nou ja, af en toe herken ik een Nederlands woord.

Bijvoorbeeld een nummer dat letterlijk begint met de woorden:

Ik kom binnen zo van hoempapa hee gap, ik doe die shit stap voor stap

Dat zinnetje herhaalt hij 76 keer. So far, so good. Ik volg het nog.

Maar dan gorgelt hij:

Hey, luister, ‘k hoef geen nakkie of bappie

Ik ben challas in die bitch van drank en juaanet 

We gaan hier, we gaan daar, we gaan bam-bam

Want je weet: als we knallen is het tan-tan.

Mijn kinderen kunnen dit prima verstaan, blijkbaar.

Ik voel me bejaard, en dat is natuurlijk ook de bedoeling.

Het is wel een een lekker nummer trouwens.

De rapper Kav Verhouzer valt op met dit nummer. Door de leipe teksten en door de video waarin allemaal dansende bejaarden te zien zijn.

Veel bedrijven proberen ook op te vallen tussen hun concurrenten.

Ook vaak door binnen te komen zo van hoempapa.

Je kunt ervoor kiezen om schreeuwerig te doen, irritante reclames te maken en alleen maar over jezelf te praten.

Het werkt soms ook wel. Het valt op en sommige klanten vinden het niet erg.

Zelf hou ik niet van hoempapa.

Ik doe een heel ander soort marketing. Daar heb ik een korte video over opgenomen.

Om 17.00 uur vanmiddag haal ik de video weg. Hier kun je hem bekijken als je dat nog niet gedaan hebt: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/48uur

Aartjan