Waarom ondernemers rippen en jatten

Gisterenmiddag toen ik langs de Krommerijn liep om de hond uit te laten was er een fuut bezig op het water.

Futen zijn die watervogels die een verdwijntruc toepassen: ze duiken plotseling onder water en je bent ze helemaal kwijt, doordat ze totaal ergens anders 10 meter verderop stilletjes weer boven zijn gekomen.

Ze hebben een dolksnavel en elke dag een bad hair day met hun recht overeind staande kapsel.

Midden op het riviertje dreef zo’n fuut en hij had een enorm bruin ding in zijn bek.

Een andere fuut zwom er nieuwsgierig achteraan om te kijken wat er gebeurde.

Ik bleef stilstaan want ik had in de gaten dat er zich een mini-drama afspeelde.

Het enorme bruine ding bleek een stekelbaars te zijn die zijn stekels omhoog had staan. Zou ik ook doen als iemand op het punt stond om mij op te vreten.

De fuut had hem beet halverwege zijn lichaam en probeerde het beest zo te manouvreren dat hij hem naar binnen kon laten glijden.

Dat viel poddomme nog niet mee.

Nu snapte ik ook waarom hij werd achtervolgd. Die andere fuut had honger en hoopte dat zijn collega de vis per ongeluk zou laten vallen.

Minutenlang duurde het gevecht om de vis verticaal te krijgen. Gelukt. Nu gooide de fuut zijn hoofd in zijn nek en probeerde het bruine riviermonster als een nieuwe haring met uitjes zijn keel in te laten zakken.

Die vis was minstens even dik als de nek van de vogel waar hij zometeen doorheen moest.

Dat de fuut probeerde zijn keelspieren te ontspannen en schudde met zijn hoofd om de prooi naar binnen te krijgen. Wat mislukte. Hij deed nog een poging.

Ik stond op de kant bijna te kokkebrokken. Ik stelde me voor dat ik een levende flappende kabeljauw aan het haringhappen was die even dik was als mijn nek. Gadverredamme.

Na een aantal moedige pogingen en zeker 10 minuten later lukte het om de donkerbruine reuzen-sashimi door zijn keel te krijgen.

De fuut schudde met zijn kop en nam een slokje water. Ik liet een plaatsvervangend boertje en liep verder met Lola.

De achtervolgende fuut keek jaloers. Zijn maag was nog steeds leeg.

Ik bedacht dat er veel ondernemers zijn die zich ook zo gedragen. Ze proberen de kruimels op te pikken die anderen laten vallen.

Ze zien een succesvol product bij een ander bedrijf en maken daar een slap aftreksel van.

Ze rippen een artikel van het blog van een ondernemer die beter draait dan zij zelf, zonder bronvermelding.

Of ze kopiëren een advertentietekst, een productnaam of een training.

Meestal zonder succes. Want ze rippen de vorm en niet de formule.

Ze snappen het idee erachter niet. Ze weten niet waarom het werkt voor die andere ondernemer. Kopiëren, rippen en jatten zijn wanhopige middelen en iedereen herkent daardoor een loser.

Het is beter voor hun zelfrespect als ze formules kopiëren. Want formules zijn van niemand. Ze zijn universeel, werken altijd en bestaan vaak al tientallen jaren.

Members van Het Lab krijgen elke maand zo’n formule. Iets simpels dat gewoon werkt voor je marketing en sales. Het is hun geheime wapen waardoor ze nooit achter iemand anders aan hoeven te lopen. Ze vangen hun eigen dikke vissen.

Komende maand krijgen Members zelfs 3 formules. Ik laat je zien hoe je klanten bloednieuwsgierig maakt zodat ze willoos zijn. Ze móeten verder lezen, doorklikken, bestellen of boeken omdat ze er per se achter willen komen. Klanten vinden het heerlijk om gekieteld te worden, maar het is nog veel leuker om degene te zijn die kietelt. Ben je nog geen Member, dan is dit de link die je zoekt: https://www.schrijvenvoorinternet.nl/het-lab-membership/

Spreek je morgen,

Aartjan van Erkel