Hardhout op ijs

Afgelopen weekend had ik mazzel. Want zaterdag had ik al een kaartje voor de Chicago Bulls bemachtigd. En toen bleken zondag ook de Blackhawks thuis te spelen.

De Chicago Blackhawks zijn het ijshockey-team.

Daar wilde ik heel graag heen, dus zat ik zondag voor de tweede avond op rij in het United Center in Chicago.

In hetzelfde stadion wordt hier dus zowel NBA basketball als NHL ijshockey gespeeld.

Ze blijken gewoon een hardhouten basketball-vloer over de ijsvloer heen te leggen. Hoe ze dat doen en waarom de basketballers geen koude voeten krijgen in hun pattas maat 49, zie je in dit filmpje).

Het was een mooie kans om die twee sporten te vergelijken.

Ik had eigenlijk verwacht dat ik basketball leuker zou vinden.

Maar tot mijn verrassing vond ik ijshockey de leukste sport om naar te kijken. Echt hands down.

Dat kwam doordat er veel meer flow is. Het basketball lag vaak stil doordat de scheidsrechters ingrijpen, maar het ijshockey vloeide lekker door.

Er schaatsten maar liefst 4 mannetjes in zwartwit gestreepte pakkies rond, maar ondanks die zware bezetting werd er zelden op het fluitje geblazen.

De speeltijd was ook veel langer: 3 x 20 minuten in plaats van 4 x 12 zoals bij basketball.

Ik had een topavond.

Omdat ik dit jaar 5 keer voor masterminds en seminars in Amerika ben geweest, heb ik aardig wat sport kunnen zien. Want ik ben ook 2 keer naar het honkbal geweest.

En zelfs naar het voetbal. Bastian Schweinsteiger speelt tegenwoordig bij de Chicago Fire, plus 2 Nederlanse ex-spelers van FC Groningen. Ze speelden best aardig.

Ik let altijd op het gedrag van fans, want dat vind ik interessant.

Ik merkte dat van alle Amerikaanse sporten de fans bij het ijshockey het fanatiekste waren.

Net zo hardcore als bij Europese voetbalwedstrijden. Het was de enige sport waar ze zaten te schreeuwen, fluiten, zingen en trommelen. Ik voelde me thuis.

Bij het basketball en honkbal kwam er nauwelijks reactie van het publiek. Slaape haap, zouden ze in Utrecht zeggen.

Wat ik cool vond gisteravond, was dat iedereen in het stadion een shirt van de Blackhawks aanhad.

Zeker 90% van het publiek liep in de clubkleuren: rood, wit en zwart.

Er hing een megasfeer in het stadion. Want iedereen voelde zich lid van de tribe.

Wat nog versterkt werd door de bad-ass indianen-beeldtaal van de Blackhawks: in het logo zitten een beschilderd indianengezicht plus 2 tomahawks.

Sport is gewoon business natuurlijk hier, en wat is er mooier in business dan klanten die zich onderdeel voelen van een tribe?

Dat is een van de beste dingen die je met marketing kunt bereiken. Ook in jouw bedrijf.

Maar ik ben geen sportclub, hoor ik je denken.

Nou, een tribe vormen kan ook in een supersaaie en nerdy business. Kijk maar naar Apple.

Hee, als je computers sexy kunt maken, dan kun je ook als accountant of SCRUM-trainer een rockstar worden. Of wat jij ook maar verkoopt.

Het maakt niet uit wat je doet, mensen vinden het altijd leuk als ze het gevoel krijgen onderdeel te zijn van iets cools.

Hoe je dat voor elkaar krijgt, dat leer ik vanaf februari aan een klein groepje ondernemers.

Ik ga persoonlijk met hun een eigen tribe opbouwen in hun business.

Omdat ik ze persoonlijk ga coachen, laat ik alleen het type ondernemer waar ik het liefste mee werk toe in die groep.

En dat zijn sleeping giants. Als je wilt weten of jij ook een sleeping giant bent, kijk dan op deze pagina: www.schrijvenvoorinternet.nl/marketing-masterpieces

Have a good one, dit was de laatste mail vanuit Chicago want vanavond vlieg ik weer terug naar Schiphol.

Spreek je morgen,

Aartjan