Ondernemer, ben jij het saaie voorprogramma of de rockende hoofdartiest?

Laatst heb ik het saaiste voorprogramma ever gezien. Een band die zulke bloedeloze muziek maakte dat we de slappe lach kregen.

Het wachten was op mijn favoriete Nederlandse singer-songwriter. Die zou pas over een halfuur beginnen.

OMG hoe moesten we die tijd doorkomen? Met op het podium die band die allemaal inwisselbare nummers stond te spelen?

Geen lachje kon eraf, dit was duidelijk serieuze muziek. Kunst!

Getingeltangel door 4 muzikanten die hun voeten bestudeerden.

Heul wat anders dan de rock-and-roll artiest waar ik voor was gekomen.

De bar bracht uitkomst. Na het laatste nummer van Arty Farty (hun echte naam kan ik hier niet noemen, omdat ik hem zo snel mogelijk vergeten ben) zagen we gelukkig de hoofdartiest op het podium klimmen.

De man met het lijf van een walrus en de stem van een baby. I love that guy.

Tim Knol ramde een akkoord op zijn gitaar en keek richting de bar, waar de helft van het publiek hun ellende aan het verdrinken was.

“Zij staan bier te zuipen, maar wij beginnen vast ja?!”

De drummer tikte af en met een big smile knalde Tim erin met het nummer Soldier On.

Een verademing. Een artiest die oogcontact maakt. Grappen en grollen. God wat hadden we daar een behoefte aan.

De toetsenist – een mager jochie – hinkte een beetje, want Tim Knol vertelde dat ze voorafgaand aan een gig altijd even stoeien. Hij had zijn bandlid per ongeluk in de rhodondendrons geflikkerd.

Ik had een grijns op mijn gezicht die er het hele concert niet af is gegaan.

Tim doet iets waar zijn publiek – zijn klanten dus – geen genoeg krijgen.

Hij maakt zichzelf likeable. Je gaat hem leuk vinden, niks aan te doen.

Door flauwe grappen over zichzelf en zijn band te maken.

Door zijn publiek in de zeik te nemen.

Halverweg het concert sprong Tim van het podium af en zei: “Ik voel afstand!”

Waarna hij achter mij in de zaal op een lege stoel ging staan met zijn akoestische gitaar en 3 nieuwe nummers ging spelen. Au naturel, dus zonder microfoon.

Je kon een speld horen vallen.

Sympathie is superaanstekelijk. Ook jouw publiek – jouw klanten – vinden het heerlijk om een klik met je te voelen.

Het is een shortcut om per direct het vertrouwen van mensen te krijgen.

Wat doe jij om je klanten die klik te gunnen? Hoe connect je met ze?

Via internet kan dat bijvoorbeeld heel goed door video’s op te nemen.

Helemaal naturel, gewoon als jezelf. Hoeven geen gelikte filmpjes te zijn.

Of schrijf artikeltjes. Doe dat in spreektaal, zodat je zo down to earth mogelijk overkomt. Schrijf precies zoals je het zou zeggen.

Iets heel simpels wat je kunt doen in een video of artikel is bijvoorbeeld een veelgestelde vraag van je klanten beantwoorden. Lekker uitgebreid, zodat ze echt goede gedetailleerde informatie krijgen.

Leg het net zo uit zoals je dat aan de telefoon zou doen.

Schrijven in spreektaal is pure copywriting: als klanten je tekstje lezen hóren ze je praten.

Welke veelgestelde vraag die je krijgt van klanten zou jij kunnen beantwoorden in een video of artikel? Zet het hieronder in de reacties!